Al deze iconen zijn te koop mocht u daar belangstelling voor hebben.

Het is ook mogelijk om een icoon te laten schilderen die niet in deze galerij staat ook is het mogelijk om dan voorkeuren aan te geven.

B.v. met of zonder relief, met of zonder bladgoud.

Hieronder een gedicht wat ik zag toen ik deze icoon schilderde. Het maakte indruk op mij en ik wil het u niet onthouden.

In de periode tussen zijn dood en de verrijzenis, is Christus afgedaald naar het dodenrijk om de zielen van rechtvaardige mensen uit het voorchristelijke tijdperk te bevrijden. Op de icoon is te zien hoe Christus de eerste mensen, Adam en Eva, die oprijzen uit hun graven, bij de pols pakt om hen naar de hemel te geleiden. Daar omheen staan andere uitverkorenen. De poorten van de Hades zijn verbrijzeld, grendels en sleutels liggen op de grond.

De afbeelding Christus is als Pantocrator (‘Albeheerser’ in het Grieks) weergegeven in zijn hoedanigheid van ‘Hij die alles geschapen heeft en over het universum heerst’. In de vroege middeleeuwen werd Christus Pantocrator afgebeeld in de koepels en apsissen van kerken en kathedralen. Pas veel later werden er ook iconen van dit beeldtype geschilderd. Christus als Pantocrator is één van de belangrijkste iconen in de orthodoxe iconografie. Christus is frontaal afgebeeld, en maakt met Zijn rechterhand een zegenend gebaar. Een innerlijke strengheid straalt uit Zijn ogen; Hij kijkt met een indringende blik. In Zijn linkerhand houdt hij een gesloten, rijkversierd evangelieboek. Hij draagt een rode chiton (onderkleed) en een blauwe himation (bovenkleed); het eerste staat symbool voor Zijn goddelijke natuur, het tweede voor Zijn menselijke natuur. 

Christus aan het kruis is een teken van hoop. De goddelijke Christus is onoverwinnelijk en eeuwig, slechts het menselijke in Christus sterft. Op de kruisicoon wordt Christus dan ook niet totaal ontredderd en gebroken afgebeeld.  Bovenaan op de kruisicoon is het heilig Mandylion afgebeeld, met daaronder de treurende aartsengelen Gabriël en Michaël. Bij het sterven van Christus zou de zon verduisterd zijn en zou de maan zich hebben afgewend als teken dat de hemel in rouw gedompeld was.  De schuine dwarsbalk (suppadaneum) kan gezien worden als het symbool voor een weegschaal van goed en kwaad. 

Al op een leeftijd van 19 jaar werd de jonge Nicolaas door zijn oom, de bisschop, tot priester gewijd en legde hij de kloostergeloften af. Zijn oom sprak de verwachting uit dat Nicolaas zelf ook bisschop zou worden en een leven van verlichting zou leiden.Door zijn strenge dicipline inzake het  vasten, zijn goede wil en zijn gebeden voor iedereen was hij een voorbeeld voor anderen. Toen zijn oom een reis maakte naar Jeruzalem, werd de jonge Nicolaas benoemd tot gevolmachtigde in zijn klooster Nieuw Zion. Volgens de overlevering bestuurde hij het klooster zo goed dat het leek alsof de bisschop zelf aanwezig was. Volgens dezelfde Simeon, de Vertaler, heeft de heilige meermalen het Heilige land bezocht, en vatte hij telkens het plan op om er meerdere weken te verblijven, maar een "engel des Heeren beval hem om huiswaarts te keren". Dit betekende dat zijn parochie in gevaar was en hij zijn bovenmenselijke krachten aldaar moest gebruiken. Eens probeerde bij zo'n gelegenheid een zeeman hem te bedriegen, maar Nicolaas verijdelde dat plan, en sprak streng: "Probeer nu nooit meer iemand te bedriegen. Vaar naar huis, en mijn zegen zal je vergezellen" Vandaar dat hij bekend staat als vergevingsgezind. Aan de vooravond van zijn bisschopswijding ontving Nicolaas volgens Vita Compilata een versie van de Bijbel uit handen van Jezus. Hij nam in 325 als bisschop deel aan het Concilie van Nicaea.

Kersticoon naar een moderne Russische icoon van Svetlana Bogatova. In een voor iconen zo kenmerkend landschap met trapvormige bergen, bevindt zich de grot, waar de geboorte van Christus plaats heeft gevonden. Voor de grot is het pasgeboren kindje afgebeeld, liggend in een op een sarcofaag(een verwijzing naar zijn dood en opstanding) lijkende voerbak met hooi. Er achter staan een os en een wit paardje: in het oude Rusland kende men geen ezels en daarom wordt op iconen een wit paardje afgebeeld. Maria ligt er naast, wegkijkend en met de rug naar haar kind. Dit zou de bescherming symboliseren. Links boven zijn de drie koningen afgebeeld op paarden. In die tijd gebruikte men de kamelen voor oorlogvoering.

Als ` gewoon` vervoersmiddel werden de paarden gebruikt.

Midden boven is de  ster van Bethlehem afgebeeld. De stralen wijzen de plaats aan waar het kind geboren is.

Het aureool van het kind is een kruisnimbus, met de letters Ό ω N (Hij die Is, De Zijnde) 

Links onder is Jozef  in een ernstig gesprek met een herder. Rechts ziet u een herderinnertje die de zegen ontvangt van een engel.

Rechts onder de kraamhulpen die het kind in bad doen.

Elia was een van de eerste profeten van het Oude Testament. Daar wordt hij beschreven in een serie wonderverhalen (1 Koningen 17 - 2 Koningen 2). Naar het schijnt heeft hij zelf geen enkele tekst op papier gezet; dit in tegenstelling tot latere collega's als Jesaja, Jeremia en nog anderen. Hij was afkomstig uit het plaatsje Tisbe ( of Thisbe) en wordt beschouwd als èèn van de grootste profeten uit de Joodse traditie. In de verhalen wordt hij afgeschilderd als een door God gegrepen man, die het geloof in Israels God JHWH trouw blijft tegen de heersende religieuze trend van zijn dagen. Prachtig is het verhaal, waarin verteld wordt, hoe God hem tegemoet treedt, nadat allerlei vormen van natuurgeweld aan hem voorbij gegaan zijn, waarin God nìet is, verschijnt de Heer 'in het typische geluid wat de stilte maakt'. Zijn taak is nog lang niet afgelopen. Hij moet de harten van de mensen tot God keren.

Elia vlucht voor Achab de woestijn in om te overdenken hoe hij de mensen kan helpen. De de raven voorzien hem van voedsel. Op de vlucht voor Achab, heeft Hij zich verscholen in de grot van Kerit. Hij kijkt omhoog naar een raaf, die hem in opdracht van God brood komt brengen. Elia is weergegeven als een oude man met een baard, gekleed in een met bont gevoerde mantel. Een engel wekt de in slaap gevallen profeet, spreekt hem moed in en geeft hem voedsel om aan te sterken, zodat hij zijn tocht van 40 dagen door de woestijn kan volbrengen. 

Tenslotte wordt hij aan het eind van zijn leven, voor de ogen van zijn leerling en opvolger Elisa, in een vurige wagen ten hemel opgenomen. In de vroomheid van het latere Jodendom neemt Elia een zeer vooraanstaande plaats in. Men gelooft, dat hij terug zal komen om de komst van de Messias voor te bereiden en aan te kondigen. Jezus' leerlingen geloofden dat Hij, Jezus die beloofde Messias was. Het was Johanes de Doper die zijn komst voorbereidde en aankondigde. Consequent beschrijven zij Johannes dan ook in termen die aan de profeet Elia herinneren. In Joodse kringen wordt tot op de dag van vandaag tijdens de viering van de Sederavond een lege stoel klaargezet voor het geval Elia komt. Hij is patroon van de Karmelieten die zich naar de berg Karmel hebben genoemd.

Het feest van Elia wordt in de orthodoxe kerk gevierd op 20 juli

De Heilige Joachim: de vader van Maria.

De naam betekent in het Hebreeuws: "door JAHWEH opgericht" gedenkdag is 16 augustus.

De Heilige Anna: Moeder van Maria.

De naam  betekent in het Hebreeuws: 'de Begenadigde'.

Gedenkdag is 26 juli.

H. Joachim en de H. Anna staan in een tedere omhelzing bij elkaar. Ze vertalen door hun lichaamshouding, de hechte band die een relatie verondersteld. Achter hen staan 2 verschillende gebouwen - in vorm en kleur - als symbool voor de verschillende achtergronden, van waaruit ieder persoon komt en vooral wat iedere persoon als unieke mens in zich draagt.

In hun relatie moeten ze proberen hun eigenheid als uniek persoon te bewaren en elkaar daarin te ondersteunen en respecteren.

Het muurtje onder de gebouwen geeft symbolisch weer, dat er zich een nieuwe gezamelijke eenheid vormt.

** Eenheid in verscheidenheid**

Tussen de gebouwen ziet u een doek dat van het ene huis, naar het andere gaat. Daarmee wordt aangegeven dat het zich  - binnen - afspeelt, zowel in de harten als in een binnen interieur.

Bij iconen wordt een omgekeerd perspectief gebruikt. Het centraal punt komt naar de toeschouwer. Het is een uitnodiging die zo voor ieder persoonlijk bedoeld is en het centrum komt dan vanzelf bij de 'aanschouwer' te liggen.

Het omgekeerd perspectief doet ons herinneren aan vele Bijbelteksten: o.a. De eerten zullen de laatsten zijn, Hebt uw vijanden lief en nog vele andere.

Er zijn wat kleuren betreft verwijzingen naar het Goddelijke ; goud, purper en rood, de menselijke kleur is blauw.

Onder de voeten is een plateau geschilderd, deze verwijst naar de overwinning op de dood door het sterven van Christus en het niet meer 'aards' zijn van de afgebeelde figuren.

Volgens het Proto-evangelie van Jacobus luidt het verhaal als volgt: Anna was al 20 jaar getrouwd met Joachim en het paar was nog steeds kinderloos. Zij beloofden dat ze, als ze een kind zouden krijgen, dit aan God zouden opdragen. Ze bezochten trouw de tempel op elke feestdag. Bij een van die bezoeken werd het offer van Joachim door de hogepriester geweigerd vanwege deze kinderloosheid. Daarop trok Joachim zich vol schaamte terug op het land, bij zijn kudde. Hij dacht er zelfs over om Anna te verlaten.

Anna, die bang was haar man te verliezen, bad tot God. Er verscheen een engel die haar vertelde dat haar smeekbeden werden verhoord en dat ze moeder zou worden van een kind waarover de hele wereld zou spreken. Ook Joachim kreeg bezoek van een engel die hem verzocht naar huis te gaan. Volgens de legende ontmoetten ze elkaar bij de Gouden Poort van de tempel van Jeruzalem. Bij deze ontmoeting zou de conceptie hebben plaats gevonden.

Er valt altijd wat te leren van de traditie. Zo ook van de heilige die bekend werd onder de naam Christoffel, wat betekend: Christusdrager.

Deze Christoffel begint in èèn van de verhalen als een reus met de naam Reprobus. Hij was zo trots op zijn grote kracht dat hij besloot om slechts voor de dapperste van alle mensen te werken.

Hij ontmoet  een kluizenaar, die hem over Christus vertelt. Daarop besluit hij Christus te dienen en hij krijgt als taak arme reizigers en pelgrims over een gevaarlijke rivier te dragen. Op een nacht moet hij een kind over de rivier dragen, dat, hoewel een kind, heel erg zwaar blijkt te zijn en met elke stap zwaarder lijkt te worden. Het kind blijkt Christus te zijn, die de last van de hele wereld op zijn schouders heeft genomen.

Hij vraagt Christoforus, als een teken, zijn staf in de grond te steken. De volgende dag bloeide de staf en hing er fruit aan.

Ook volgens de Legenda Aurea zou Christoforus zijn gemarteld en onthoofd vanwege evangelisatie onder de soldaten door Keizer Decius.

De feestdag van de heilige Christoffel is op 9 mei.

Hij is de beschermheilige tegen demonen en onweer, de beschermer van reizigers, vestingen, schippers, veerlieden, lastdragers, atleten, tuinders, groente- en fruithandelaren, en in het oosten ook van artsen.

In het jaar 1380 werd een oud en lelijk Mariabeeld gevonden. De kerkgangers vonden het beeld verschrikkelijk. Op een dag bespotte een vrouw het Mariabeeld. Ze viel neer en kon niet meer bewegen. Niemand durfde meer een verkeerd woord te zeggen over het beeld.

Het Jezus kind werd later ontdekt toen kinderen er mee aan het spelen waren op straat.

In 1381 gebeurde het eerste wonder. Een verlamde vrouw kreeg in een droom van Maria de opdracht een wassen been bij het beeld in de kerk te hangen. De vrouw gehoorzaamde en kon weer lopen.

Het meest bekende wonder is toch van de tijd dat er de pest heerste in Den Bosch en op een morgen vond men het Mariabeeld met bemodderd kleed in de kerk. Zij was in de nacht door de binnenstad gegaan en daar waar zij was geweest waren de mensen vrij van de pest.

Ieder jaar wordt er nog een  stille omgang gehouden door die straten. En om de 5 jaar wordt ook het beeld meegedragen.

Het lelijke Mariabeeld werd een mirakelbeeld, dat de liefkozende naam Zoete Lieve Vrouw of Zoete Moeder kreeg.

In 1629- na de val van 's-Hertogenbosch- is het mirakelbeeld in Brussel terecht gekomen. Daar verbleef het tot 1853.

De broederschap van Onze Lieve Vrouw van den Bosch heeft zich ingezet voor de terugkeer van de Zoete Moeder.

Icoon van de Heilige Panteleimon.

 Geboren ca. 275 te Nicomedia Gestorven 303 te Nicomedia Naamdag 27 en 28 juli en 18 februari Attributen zalfbusje, spatel Beschermheilige voor: artsen, chirurgen en apothekers; kraamverzorgsters, vroedvrouwen, bakers en minnen Zijn leven: Volgens de legende was Panteleimon het kind van een christelijke moeder en een heidense vader. Van Euphrosynus, de lijfarts van keizer Maximianus, kreeg Panteleimon onderricht in de geneeskunde. Op grond van zijn medische gaven werd Panteleimon in dienst genomen als lijfarts door keizer Maximianus. Andere artsen waren echter jaloers op hem omdat hij mensen kon genezen door de kracht van zijn geloof, en daarom klaagden ze hem bij de keizer aan wegens verering van de christelijke God. Maximianus raadde Panteleimon aan om weer aan de oude goden beginnen te offeren. Maar hij stelde voor hem een zieke te brengen bij wie de geneeskunde tot dan toe gefaald had, om hem zo de waarheid te kunnen tonen. Men haalde een lamme en Panteleimon liet hem in de naam van Christus weer lopen. Hierop beval de keizer om Panteleimon te martelen. Deze weerstond echter aan de nagels waarmee men zijn vlees doorboorde, aan het vuur waarmee men hem verbrandde en aan het vloeibare lood waarin men hem onderdompelde. Ook toen hij aan een wiel vastgebonden van een berg af moest rollen, gaf hij niet toe. En de wilde dieren die hem hadden moeten verscheuren, werden tam. Uiteindelijk beval de keizer om Panteleimon te onthoofden. Maar voor zijn moordenaars hun taak konden volbrengen, bad hij tot de Heer - met zijn handen aan zijn hoofd genageld - om hen te vergeven. Er klonk een stem uit de hemel, die zei dat dit ging gebeuren en dat hij niet langer Panteleimon "helemaal leeuw" zou heten, maar Panteleëmon "helemaal barmhartig", zodat zijn naam zou overeenstemmen met zijn daden. Nadat ze zijn hoofd afgehakt hadden, vloeide er uit de wonde melk in plaats van bloed, en de boom waaraan ze hem vastgebonden hadden, hing plots afgeladen vol met vruchten. De soldaten, die respect voor hem gekregen hadden en die hij had moeten dwingen om hun taak te vervullen, keerden niet terug naar de keizer. De heilige Panteleimon wordt vaak voorgesteld in zijn functie als arts, met een zalfbusje en spatel als attributen. Zo verschijnt hij bijvoorbeeld op het zegel van de faculteit geneeskunde aan de Universiteit van Keulen, dat al sinds 1393 in gebruik is.

Klik hier om naar de Aartsengelen te gaan